Wandeling in de omgeving van Astraki/Neraidospilios
“Waar gaan we vandaag naartoe?”, was onze vraag voorbije zondag. Zin om weer eens wat nieuws te verkennen en leuke plekjes te zoeken op Kreta. Even vogelpik (darts) spelen en de pijl kwam terecht bij Astraki en omgeving, nabij Heraklion. Een voor ons tot toen nog onbekend en niet-ontdekt plekje… Altijd leuk om wat nieuws te ontdekken op het veelzijdigste eiland ter wereld (althans voor ons… Daarom hebben we enkele jaren geleden ook heel ons hebben en houden in België verkocht en de sprong gewaagd om op Kreta ons leven verder uit te bouwen ????)
Ik moet zeggen, het was een ervaring…en wat voor één!
De omgeving van Astraki is heel authentiek, typische dorpjes, veel wijngaarden, rustig en heeft een prachtige natuur. Hier vind je ook de Neraidospilios terug, een prachtig meertje midden in de natuur met een grot waar water doorheen stroomt. Een heerlijk plekje om even van de rust te genieten. De bron in de grot is nog steeds in gebruik en voorziet Heraklion nog steeds van water. Volgens de legende is deze grot de thuisbasis van feeën die ’s avonds bij het meertje komen dansen en zingen (Neraido = fee en Spilios = grot).
In de buurt van Astraki bevindt zich ook een netwerk van kloven dat je kan bewandelen…nu ja, bewandelen… ????????
Waren we daar even niet op voorzien! Met teenslippers en een korte short gewapend gingen we ten velde. Op internet hadden we namelijk gelezen dat de Astrakianokloof makkelijk te bewandelen was. Niet dus!
(Tekst gaat verder onder de foto’s)
Astrakiani Kamara
Het eerste deel aan de kant waar we de rondwandeling begonnen zijn was inderdaad een makkie. Het pad loopt voor het grootste deel langs een rivierbedding. We liepen over de Astrakiani Kamara, een mooie boogbrug van de 16de eeuw. Wat verder staat de watermolen Paterikos. Deze is één van de weinige dubbele watermolens op Kreta en is in heel goede staat bewaard gebleven. De vochtige bodem in de kloof zorgt ervoor dat er veel planten en bomen kunnen groeien. Het is hier een paradijs voor schildpadden, krabben en kikkers. Maar de tijd tikte verder, de zon brandde en we hadden lol. Totdat het pad meer en meer begroeid werd. De enige aanwijzing die je kon terugvinden (de alom bekende rode stip ????) was nergens meer te bespeuren. Geen internet bereik…
Gelukkig stond Google maps nog open op onze telefoon. Langs links en rechts van de kloof, aan de bovenkant, liep volgens onze vriend Google een weg. Nou, is dat even balen wanneer je er niet bij kan , 100 meter hoog de berg opkruipen tussen losliggende stenen was niet echt een interessant idee.
(tekst gaat verder onder de foto’s)
De weg terug naar de bewoonde wereld!
Teruglopen was ook niet echt een optie, want de zon besliste om niet zo lang meer te schijnen die dag. Dan maar doorlopen dus. De dichte begroeiing werd dichter, de dichtere begroeiing werd een wildernis en de wildernis werd een jungle vol met doornen, stekels en prikkeldingen. Stel je even voor…teenslippers, een korte short en een mouwloos t-shirtje . Lieve mensjes, niet doen! ???? Geloof niet altijd wat er op internet staat ????. Misschien met een lange broek, stevige stapschoenen, lange mouwen en een machete , maar dan nog!
Hoera! Na enkele kilometers kwamen we terug een rode stip tegen en ja hoor, een houten trap met een houten leuning (zo rot als moes). Beetje onverantwoorde dingen gedaan, maar uiteindelijk kunnen we er achteraf wel om lachen. We zijn er veilig en wel uitgeraakt met zwaar gehavende en bekraste armen en benen. Het was mooi en we zijn zeker en vast een ervaring rijker die we nooit meer zullen vergeten????.
Credits tekst en foto’s: Vicky Avonds, moderator van de Facebook groep Kreta Griekenland/Crete Greece